Gargantua

Approximately twenty four years ago I met a person that possessed the gorgons talent for turning children to stone with a single look. This was my teacher, I cannot recall her name anymore but I am sure she is a "Matandang Dalaga".

But enough of my personal ephipanies. I was in the DFA last friday to renew my passport. A notice on the entrance of the payment section caught my eye, "No exit for applicants".

Moving forward after completing the task at the payment section, a guy who appears to have a cheap long sleeved polo gave me a number. It is the same number they give you in banks to keep track of the queueing order. The number I received is 1321 then looking at the digital board its on 1005. After a few ding-dong sounds created when the board changes number, I became hungry. I decided to grab some food first since the number on the board is 1125 as of the moment. I tried to exit from the entrance but the guard pointed at the sign "No exit for applicants" so I looked for an alternate exit out of the building. It is not that far, but it would be quicker if you exit the same way you entered. After indulging in a wonderful meal I decided to head back in the building. Seeing the "No exit for applicants" sign again, I settled to the seats next to the entrance where I can clearly see the numbers in the digital board. I didn't enter because of the hassle I might encounter when I decide to exit the building again. Minding my own business, I cant help but notice some people exiting the entrance door. I asked the guard "Manong akala ko walang labasan dito?" He answered it's for employees only. So I let it go but again a few moments later i noticed another group of people exiting the same door. This time I am sure because I can see the application forms they have, they are not employees I because we both have the same forms. I did not say anything but instead stared at the guard and waited for him to look in my direction. When he did i made sure he realized how disappointed I was while muttering to myself  "Whatever manong... Whatever...". Maybe out of shame he left his post and another guard took his post instead.

How I wish my teacher back then was here to deliver her stone cold basilisk stare at that guard.

-Jutskie

NO CP IN CR

Isa ito sa mga araw kung saan mali ang halos lahat ng bagay. Trapik, naglolokong kompyuter, walang delikadesang mga katarabaho at nanakit na leeg upang ako ay maaburido sa araw na ito. Pero ang pinakamahalaga ay halos apatnaput walong oras na simula ng huli akong magbawas. Sinubukan kong kumain ng isang mangkok ng "Fiber rich cereal" sa aking agahan, mangilan ngilang tasa ng kape sa opisina at isang tanghalian na sasapat bumusog ng dalawang teenager. Natapos ang araw at ako ay pauwi na, naramdaman ko ang pagkulo ng aking tiyan na animoy may nangyayaring "nuclear fusion", dagdag pa rito ang manaka nakang pagutot na aking ikinatakot na baka may kasama na itong katas. Nakakalungkot pa ay may kailangan akong daanan at bilihin sa isang mall. Natapos ko naman ng maayos ang aking layunin sa mall ng mapansin ko ang isang plakard na may nakasulat na "Everything must go!". Ito ay isang propesiya, dahil pinaalala sa akin ng aking sikmura na dapat na kaming magtuos. Palatandaan nito ang utot na ang tunog ay kahalintulad ng sando na pinupunit ni Hulk Hogan. Nagmamadali akong pumunta sa kasilyas ng mall at sinurvey kung alin sa apat na "cubicle" ang maaari kong gamitin upang isakatuparan ang aking balak.

Pinangalanan ko ng 1-5 ang mga cubicle upang mas madali natin silang ma track.

1.) May Tao

2.) Malinis ngunit may Plakard na di pwedeng gamitin.

3.) May kapansin pansing brown residue sa upuan.

4.) May tissue at ebs sa inidoro

5.) Sira ang upuan me kahinahinalang malagkit na bagay sa upuan.

Obvious naman, pinili ko si number 2. Hindi ako komportable na me tao sa katabi kong cubicle ngunit wala akong mapagpipilian pang iba.

Nagsisimula na akong gawin ang aking balak ng marinig ko ang "Fur Elise" na obra ni Luwdig Van Beethoven. Ito ang ringtone ng cellphone ng katabi ko. Pangkaraniwan na ang boses ng isang tao ay mas malakas ng 8 decibels kumpara sa pangkaraniwan kapag ito ay nagsasalita sa cellphone. Nailang tuloy ako sapagkat alam kong malakas na tunog ang magiging resulta ng di namin pagkakasundo ng aking sikmura at alam kong maririnig ito sa cellphone ng katabi ko. Inaantay kong matapos siya sa telepono ngunit bawat bagay ay may hangganan. Dumating ako sa punto na nanaig ang galit ng sikmura kesa kahihiyan. Wala na akong pakialam, bumwelo ako at nilagay ang magkabilang kamay sa magkabilang pader at umire ng todo. Biniyayaan ako ng isang utot na ang tunog ay mala epiko ang magnitude --kasing tunog ng isang kumot na unti unting pinupunit o plywood na pinupunit mula sa isang pader. Unti unting huminahon ang tunog at nararamdaman kong tumitigil na din sa pag vibrate ang pisngi ng aking mga wetpaks.Tatlong bagay ang naging kapansin pansin matapos ang pangyayaring ito. 1.) Natigil ang usapan sa kabilang cubicle. 2.) Ang sikmura ko naman ngayon ang nag vibrate. 3.) Nakakasulasok ang amoy sa CR na para bang ang pintuan ng impyerno ay nabuksan. Narinig ko ang aking katabi na naubo animoy may sumasakal sa kanya na di nakikitang elemento. "Anu ba yan!" kanyang nasabi na animoy hinahabol ang hininga. "Babes di ako yun..(ubo..ubo), narinig mo yun? (ubo..ubo)."  Tuloy tuloy pa din ang pagpapakawala ko ng nuclear waste. Iba-iba ang variety nila may basa, squirt, tubol, at mangilangilan na may kasama pang tunog. Narinig ko ang katabi ko na halos humahangos na as if nagmamadali ng makaalis sa mala Chernobyll na lugar na yaon. "Grabe... *ubo..kakasuka.. pauwi na ko.." kasunod nuon ay ang mga tunog ng isang taong pinipigil masuka. May narinig din akong tunog ng "splash" at kasunod nuon ay pagmumura na mismong si hitler ay mahihiya pag narinig nya. Naisip ko na napakahirap humawak ng telepono habang nagpupunas ka ng wetpaks habang pinipigil mo ang suka mo. Nalaglag ang cellphone nya sa inidoro KAPUT! Kasunod nuon ay nakabibinging katahimikan. Naiimagine ko sa isip ko ang ginagawa ng katabi ko. Nakatingin sa inidoro iniisip niya kung ano ang kaniyang gagawin. Naglabas na naman ako ng bio-chemical weapon na may kasamang tunog. Mukhang napuno na ang salop, narinig ko ang flush, paguunlock ng pinto at padabog na pagsasara nito. Makaraan ang ilang minuto natapos din ang nakatadhanang labanan ng kasamaan at kabutihan muling naghari ang kapayapaan sa aking sikmura. Tinignan ko ang inidoro, napailing ako at naawa sa janitor na maglilinis nito hindi kakayanin ng flush ang duming ito. Naisip ko din na kung me isip ang inidoro malamang minumura na ako at sinasabing..."Why? What did i do to deserve this?!" Paalis na ako ng maisip kong silipin ang katabi kong cubicle. Wala ng laman ang inidoro. Naisip ko kinuha nya kaya yung cellphone nya? Isa na namang tanong na walang kasagutan ang nadagdag sa aking buhay. Lumabas ako ng CR nakikiramdam kung may tumitingin ng masama sa akin (Baka kasi andun pa ung katabi ko kanina at inaabangan akong lumabas). Malamang isa lang ito sa mga dahilan kung bakit hindi dapat gamitin ang cellphone sa public CR.

-Jutskie

MSPP

Monumental Stupidity in Public Places

Ilang beses ng nangyari sa inyo na me umutot habang kayo ay nasa elevator? LRT? Eh yung nakasakay ka sa pataas na escalator at yung nasa unahan mo ay napakalikot? Ilan lang yan sa mga nakakairitang bagay na maaari mong maranasan sa mga pampublikong lugar. Narito ang apat na pampublikong lugar kung saan madalas magpahayblad sa atin ang mga walang pakundangang gawain ng iba. (Lima dapat kaso nabanggit ko na yung elevator at sa LRT :p)

4.) Parking Lot - Ang parte dito na nakakairita ay pag aalis ka na sa parking space mo at may nakabuntot agad na sasakyan na gustong pumalit sa iyong iiwanang espasyo. Wala akong sasakyan ngunit tunay na nakakairita ang gayon na tila atat na atat o kaya ay kinukunsensya ka na bilisan mo kumilos. Ang tendency sasabihan ko ang may arin ng kotse na tagalan pa lalo ang paglabas sa parking space.

3.) Kasilyas - Nasubukan mo na bang tumae sa public cr? bukod diyan may iba pang naglalagay ng tisyu sa upuan ng inidoro para "hygienic" kuno pero pagkatapos ay hindi naman aalisin ang mga tisyu at hindi ipa-flush ang inidoro. May iba naman na sadyang baluga lang talaga sa mga lalaki kung saan sadyang iihian ang upuan ng inidoro. Noice! Tama na yang part na yan di pa ako nag aalmusal.

2.) Sinehan - Mahilig ako manuod ng pelikula sa pinilakang tabing. Naranasan nyo na ba na habang kasarapan ng panonood eh gumagalaw ang sandalan ng upuan ninyo? Yan ang gawain ng ibang balasubas kung saan ginagawa nilang foot rest ang sandalan ng upuan sa harap nila. Eh yung me naririnig kang kakaibang ingay? Yung tipong maski di naman x-rated ang palabas eh me naririnig kang tounge to tounge action sounds? Ginagawa ko yun pero patago naman at hindi garapalan dun kayo pumwesto sa dulo sa pinakataas.

1). Bangketa o Sidewalk - Ito ang numero uno sa akin. Kahit araw araw ko nararanasan ang nakakabwisit na bagay dito, kahapon ang halos manapak na ako ng tao. Di kaila na maulan nitong nagdaang linggo. Galing ako sa ospital upang magpa tsek up at pauwi na ng bumuhos ang malakas na ulan. Binaha ang kalsada kaya sa bangketa ako dumaan paghina ng ulan. Maluwag ang bangketa ng maaninag ko sa unahan ko ang isang magnobyo na nakapayong sa gitna ng bangketa. Animoy namamasyal sa luneta. Unti unting lumakas muli ang ulan at sinubukan kong sumingit ngunit wala silang pakialam. Sinabi ko "Ekskyusmi.." tinignan ako ng babae tapos bumulong sa nobyo na animoy wala lang, parang sinasabing kung gusto kong mauna eh bumaba ako dun sa binahang kalsada. Duon ako nainis at sinabi kong "Baka gusto nyong magpadaan?! Hindi sa inyo tong bangketa!" Ayun mahaba na ang istorya ko pero alam ko alam nyo ibig kong sabihin. Ito yung mga taong dalawa o higit pa sa isang bangketa na naka "Horizontal Form" kung saan wala kang magagawa upang unahan sila dahil makakapal ang mukha nila. Isa pa rito ay ang mga obvious naman na nagtitinda sa bangketa na bawal naman talaga dapat pero mas nabubwisit ako dun sa unang nabanggit kaya di ko na muna papakialaman yung mga naghahanapbuhay.


Kung tutuusin marami pang ibang dapat banggitin. Isaisip lang natin lagi ang damdamin ng iba kapag tayo ay nasa pampublikong lugar upang hindi tayo makapang istorbo o makaperwisyo. Ikaw din di mo masabi baka dumating ang panahon na matae ka ngunit public cr lang ang pinaka malapit......

-Jutskie

Sukli

Hindi naman lahat tayo magaling sa math. Siguro marami ang may alam dyan pero iilan lang ang mga pinagpala maging magaling sa asignaturang nabanggit.

Kung matematika lang naman ang usapan ay naku magagaling dyan ang mga tsuper! May iba pa nga na marunong magkalkula ng presyo sa bawat kilometro na ilampas mo sa unang apat na kilometro kahit na nakasulat pa ito sa inilaladlad nilang taripa sa loob ng jeepney (metric system). May iba naman na isang tingin lang sa loob ng jeepney eh alam na agad nila kung ilan pa ang kulang (estimate). Magaling din sila sa "Business Strategy" halimbawa nito ay ang pagsasabi ng "Aalis na aalis na" kahit dadalawa pa lang kayong pasahero sa loob ng jeepney. Alam nyo naman parte na yan ng mga buhay nila. Di ka masasabing isang tsuper kung mahina ka dyan dahil kung hinde madali kang malugi o pagsigawan ng mga pasahero mo na “Manong kulang ang sukli ko!”
Ngunit sadya lang ba na may mga ibang tsuper na nanlalamang o nanggugulang ng mga kapwa nila para lang maaga makaboundary at makauwi sa pamilya o  makipag siyestahan sa mga kapwa drayber upang makapaginuman dahil sobra pa ang kinita? Yung tipong sinigaw mo nang estudyante ka pero pagbalik ng sukli mo sayo ay otso pa rin ang binawas sa binigay mo imbes na syete lang o kaya naman ay sasabihin mong "Jan lang ako sa kanto..." ngunit sobra ang sisingilin sa iyo at makikipagtalo ka pa na "Otso lang ang binabayad ko dito araw araw ako dumadaam dito!"

Masakit yun sa kalooban, lalo na kung piso na lang di pa naibalik ng maayos. Ang mahirap pa nun isisigaw mo na “Boss kulang ng piso!” tapos pagtitinginan ka ng mga pasahero na parang tingin sayo “Para piso lang eh kung makapag react naman?” Minsan naman ibabalik ang kulang ngunit bubulong bulong pa si manong tsuper. So ayun sino ba talaga ang may kasalanan sa aming dalawa? Ako ba o yung drayber? Kaya ayun mapipilitan ka na lang manahimik at mumurahin mo na lang sa isip ang pilyong drayber.“Sana gamitin nya yung piso ko sa mabuti” kung medyo matindi ang pag-iisip mo “Sana ikayaman nya yung piso ko!”

Kadalasan pa, sa mga patok na jeep eto madalas mangyari dahil sa lakas ng tugtog nila ay magdadalawampung isip ka muna kung paano mo sasabihin sa drayber na kulang yung sukli nya lalo na kung nasa bandang dulo ka pa. Aabang ka pa ng may bababa o yung parte ng kanta na mahina o tahimik para makasingit ka para marinig lang ng drayber ang sasabihin mo. Wag nyo na itanggi. Nangyari na ito sa inyo.

Kaya tayo kung titignan natin ang drayber at ito ay payat, nanghihina, puyat, luwa ang mata at uubo ubo. Naku, ipaubaya na natin yung piso dahil hindi naman natin yung ikayayaman hayaan na lang natin, bilang tulong na rin PERO kung ang drayber ay jeproks, matipuno, malakas pa, mataba ay naku gamitin ang mga bibig at lakas ng loob dahil bawat piso mahalaga lalo na sa ating mga komyuters at hindi mabubuo ang isang milyon kung kulang ng piso!

-Jutskie

Ganstah

 Kasalukuyan kong binabagtas ang pamilyar na kalsada habang ako ay pauwi na galing sa isang makabuluhang araw sa opisina. Maputik ang kalsada tnda ng katatapos lamang na ulan, ako ay nagdesisyon na tumahak ng ibang daan upang maiwasan ang maputik na daan. Habang naglalakad napansin ko ang isang grupo ng kabataan na nakatambay sa isang basketball court at ng mapansin nilang nakatingin ako ay nagsimula silang gumayak gamit ang kanilang mga daliri sa kamay na animoy ginagaya ang sipit ng alimango. Tama ang naisip ko maluwag na Tshirt, kalbo, tattoo, 3/4 na maong pants, at higit sa lahat ang bling bling. Ang nakakuha ng atensyon ko ay ang isang mokong na gumawa ng isang pamilyar na kumpas. Ito ay isang senyas ng MS13 o Mara Salvatrucha.

Napatawa ako sa kanila at di ko napigilan mag komento sa salitang ingles. "Bunch of fucking posers. There's no f*cking way a Filipino can be a MS13. Jesus Christ.... you kids are watching gangland too much. Too much TV ain't doing you good you bunch of mofos!!" (Mofo - ay isang slang na salita na natutunan ko sa isang kasamahan sa trabaho na lumaki sa california na ang ibig sabihin ay MotherF*cker). Narinig nila ako pero di ko alam kung naintindihan nila ako. Naalala ko tuloy ang mga kaibigan kong napunta sa ganung landas, kakaunti na lang ang nakikita ko sa kanila. Isang kakilala na ganuon pa din ang porma, tila hindi naluluma ang kanyang FUBU shirt at one size cap. Ang pinagkaiba nga lang siya ang drayber ng isang sidecar na nagdedeliver ng softdrinks.


Ang MS13 o Mara Salvatrucha ay isang criminal gang na nagmula sa Loas Angeles. Palatandaan ng isang miyembro ng grupo ang tattoo sa buong katawan maging sa mukha at mayroon silang sariling sign language na ginagamit. Sila ay notoryus sa pagiging bayolente at paggamit ng dahas na naging daan upang sila ay irecruit ng Sinaoan Cartel.

-Jutskie