Tatlong Dekada ng People's Power

Tatlong dekada mula nuong EDSA Revoulution. Holiday, walang pasok pero malas mo kung sa BPO ka kumukuwa ng pang araw araw mo kasi malamang may pasok kayo. 1982 ako ipinanganak, halos apat na taon ako nuong maganap ang rebolusyon. Sa aking murang isipan, may mga pangyayari pa rin akong nasasariwa. Dahil malapit lang ang aming tahanan  sa Malakanyang, isinama ako ng aking ama sa kanyang bike upang mapanood ang mga nagmamartya papuntang Mendiola matapos ipasinaya ni Marcos sa Malakanyang na siya pa rin ang pangulo. Napakaraming tao, umaalingawngaw ang sigaw na Marcos! Marcos! Marcos pa rin! namay mga lumilipad pang eroplano na kung tawagin namin ay Tora-tora. Ilang sandali pa, umuwi na kame marahil sa pangamba ng aking ama makita ang girian ng mga nakaunipormeng sundalo at mga rallyista.

Hindi ko naiintindihan kung ano ang nangyayari, natatandaan ko madalas ipalabas sa de pihit na telebisyon ng aming kapitbahay ang madalas na alitan ng mga naka T-shirt na Marcos-Tolentino at Ninoy-Cory. Hindi ko maintindihan kung ano ang trip ng mga tao, bakit sila nasa kalsada, andami nila. Pangkaraniwang tao, artista, singer, pulitiko, negosyante, at iba pa. Hindi ko rin maintindihan dahil pagdating ng hapon naglabasan halos lahat ng tao sa aming eskinita, tuwang tuwa nagtatalunan at humihiyaw ng Cory! Cory! habang ang kanilang mga daliri ay naka korteng C. (Hintuturo at hinlalaki lang ang nakaangat na daliri.)

1996 Isang dekada mula noong EDSA Revolution. Unang taon ko sa mataas na paaralan. Medyo may isip na ako at isa sa mga asignaturang aking kinahiligan ang Kasaysayan. Inungkat ko ang mga libro at maraming nakatatandang tinanong patungkol sa kanilang karanasan nuong Martial Law. Halo halo ang aking narinig, may mga nagsabing:

• Mahusay na pangulo si Marcos, yung mga krimen na binabato sa kanya ay gawa ng kanyang mga Cronies!
• Yang long hair mo? Di yan uubra nuong Martial law, maswerte ka kid!
• May mga tao daw na nawala, utos daw ni Marcos yun pero wala naman ebidensya. Kung ebidensya tignan mo mga pinagawa ni Marcos. Ikaw magdessyon kung anong klase ng pangulo sya.
• Grabe yan si Marcos! Lalo na yung si Ver? Yung kanang kamay nya? Brutal yun eh.

Hindi ko na isusulat lahat dahil medyo marami sila. Bottomline, naisip ko na maaari na nagsawa lang ang mga tao sa pamamalakad ni Marcos. Dahil duon gusto nilang makalaya. Hindi ko alam kung makalaya kay Marcos, makalaya sa kasalukuyang sitwasyon, o kalayaan na gawin nila ang gusto nila. Suntok sa buwan ang gusto nilang mangyari. Paano kayo nakakasiguro na hindi katulad, mas masahol, o mas mabuti ang papalit sa kanya kung sakali? Gayunpaman, sumugal ang mga mamamayan nais talaga nila ang pagbabago.  Maraming mamamayan ang nagbayad ng dugo para sa kalayaang ito. 

Mabalik tayo sa ngayon, tatlong dekada matapos ang EDSA revolution. Nagkaroon na ng Edsa II at III.  Pakiramdam mo ba malaya ka? Bago ka sumagot ano ba para sa iyo ang depinisyon ng kalayaan? Binabasa mo ba ito ng walang censorship?  Kung masundan pa itong blog ko malamang malaya ako dahil kung hindi eh bka nasa missing person list na ako. May Facebook, o Twitter ka? Namumura o nalilibak mo ba ang gobyerno na wlang dumudukot sa iyo? Napapanood at naririnig mo ba ang mga gusto mong palabas at tugtugin ng walang pangamba? Nakaka gimmick o gala ka ba na lampas alas dose ng gabi?

Mabalik ulit tayo sa ngayon, tatlong dekada matapos ang EDSA revolution. Nagkaroon na ng Edsa II at III. Pakiramdam mo ba may pagbabago? Bago ka ulit sumagot ano ba para sa iyo ang pagbabago? Yung Trinoma dati rati bakanteng lote iyon na tadtad ng movie posters. Madami ng channel sa TV ngayon. Wala na ang telegrama ngayon. May building na sa background ni Rizal sa Luneta ngayon. Uso pa din ang palakasan, kakilala, kumpare, sa pagbibigay ng pabor. So ayun, ano naman ang mga hindi nagbago? May mga trapo pa rin sa pulitika, mga kaso ng taong bigla na lang nawawala, madami pa din skwater, kakulangan ng hustisya, salat sa edukasyon, at iba pa.

Opinyon:

Hindi ko maintindihan kung bakit idinidikit sa mga Aquino ang Edsa Revolution. Ito ay rebolusyon upang maihayag ang boses, saloobin, at nais ng mamamayan. Ang mamamayan dapat ang bida dito di ba? Hindi purket ayaw ko sa pulitiko mo (Marcos, Aquino, atbp.) ay may karapatan kang kutyain ang opinyon ko, marami ang nagsakripisyo ng buhay, dugo, kalayaan, at pawis para maihayag ko ang sarili kong opinyon.

Ang masasabi ko lang, bakit hindi tayo matuto sa nakaraan? Oo marahil hindi kaaya-aya ng sitwasyon natin ngayon ngunit kailangan ba tayong maging desperado na magluklok ng isang tao na hindi inaako na may pagkakamaling nagawa nuong nakaraan? Bukod duon, nakakalungkot isipin ang bukambibig ng ilang kabataan na tinutuligsa ang People's Power, nakakalungkot na nakakatawa dahil ito ang dahilan kung bakit sila nakapaghahayag ng opinyon nila ngayon. Pakiusap, wag nating tapakan, dungisan at kalimutan ang mga taong nagbuwis ng buhay para sa ating kalayaan dahil hinahanap natin ang karangyaan kuno ng nakalipas na ang kapalit ay nakagapos na kalayaan.

It's a holiday because it's my birthday today! Nope!

Nuong bata ako, masayang masaya ako kapag nalalapit na ang aking kaarawan. Iniimbitahan ng aking ina ang halos lahat ng kaibigan ko at kaklase. Minsan ay aarkila sila ng payaso o salamangkero upang aliwin ang mga batang bisita. Ispesyal din kapag umarkila sila ng sorbetero. Halo halo din ang games na nakahanda tulad ng pabitin, pin the tail on the donkey, trip to jerusalem, trivia questions, at iba pa. Napakasaya sapagkat planado na ng magulang mo ang lahat, ang magiging trabaho ko na lang ay lumabas, ihipan ang kandila na hinulma sa numero kung ano ang edad mo sa cake, tumanggap ng regalo, kainin ang mga icing na korteng bulaklak sa cake, at kumain ng sorbetes bago ito matunaw. 

"Masyado akong cool para magcelebrate birthday!"

Yan madalas ang iniisip ng ibang tao kapag sinasabi ko na hindi ako nag cecelebrate ng birthday. Hindi ko alam kung kailan nagsimula, na kamuhian ang maging sentro ng atraksyon. I’m not one to make a big deal out of my birthday. I don’t tell people it’s my birthday. Isang araw o sa mismong araw ng aking kaarawan, madalas akong tanungin ng aking ina kung ano ang plano ko at kung nagsimba na ba ako. Sasagot lang ako na "Wala, regular na araw lang papasok kakaen siguro ng konte, yun lang. It makes her sad, pero pipilitin nya pa ring ngumiti at sasabihing "Happy Birthday anak." 

 Hindi rin ako komportable sa atensyon na binibigay sa akin ni facebook. Ngayong taon ay sinubukan kong i-disable ang birthday ko upang hindi maipaalala sa friends ko ang tungkol dito. Bakit? Dahil ayaw ko din makakuha ng obligatory birthday wishes ang wall ng fb ko from acquaintances/people I don’t care about. Nakukunsensya din akong hindi replyan lahat ng bumati sa wall ko. Makakatulong ito ng malaki upang i-reserve ang energy at effort naming dalawa sa pag post sa fb wall ko. Bukod dito, nalalaman ko kung sino talaga ang mga kaibigan o kakilala kong nakakaalala ng hindi kailangang i-check o mag log-in sa fb.

"Wala ka na sa Kalendaryo!"

Sa taong ito ay ang aking ika-32 kaarawan. Oo narinig ko na yan, singdami halos ng paulit ulit na re-run ng ghostfighter at slamdunk sa TV.

And now approaching 32: 

Who I am versus where I am and where I've been - circumstance versus self, if you will. 
"Bakit hindi natupad ang pangarap kong maging Astronaut?"

When I looked back at what was I trying to accomplish from my 20's. I see a reason to be frustrated. But what I all-too-often forget is that progress in your circumstance is one thing - your title, your salary, your network. Progress in your self is something very different.

But I think part of being a mature person with their eyes squarely set on the prize has to do with not letting your circumstances bleed into your self. My circumstances are frustrating; my self remains hopeful. 

Wala akong sinisisi, ito ay pagkakataon. Instead of quitting, better play with the cards you are dealt with. Sa tingin ko naman ay nasa maayos na kalagayan na ako kumpara nuon. Nakakapanghinayang ngunit, ang mga karanasan kong nagdaan ang isa sa naging pundasyon ng aking pagkatao sa ngayon.

My adulthood birthday memories merely consist of going out to dinner or having a drink with a small group of friends. Or, a friend. I just don’t care about celebrating my birth. Pero napagisip isip ko rin naman. Wala namang mawawala kung i-cecelebrate ko ang aking kaarawan at i-acknowledge lahat ng nais bumati. Ito siguro ang simula ng edad na wala na akong interes sa kung ano mang drama sa buhay.


"Elegance is not the prerogative of those who have just escaped from adolescence, but of those who have already taken possession of their future."
-Coco Chanel

-Jutskie

Valentines Day!

Ating tignan ang mga bagay bagay na madalas nating makita tuwing araw ng mga puso.

1. Mga kalalakihan na naghahanap ng mga bagay na nabanggit sa imahe upang magpasikat sa kanilang mga iniirog o nililigawan.

2. Mga magkasintahang magkasamang kumakain sa labas (dinner). May kakaibang hiwaga ang araw na ito. Mas nakakapagpatatag ng samahan at atraksyon ang nasabing araw kumpara sa pangkaraniwang araw.

Halimbawa:

Boyfriend: (Sa isip) February 14 na responsibilidad kong mag pretend na extra attracted ke GF sa araw na ito.

Boyfriend: Hey girl! You look like extra attractive today!

Girlfriend: Ikaw rin! Hi hi hi hi.

3. Tearjerker movies, Valentines day movie specials/marathons.

Halimbawa: 

Reporter: Ikaw kuya ano madalas mong gawin tuwing araw ng mga puso?

Iniinterview: Wala akong BF/GF. Sa bahay lang ako pero imbes na manood ng mga love story na nakakapagpababa ng self esteem ko, nanonood ako ng porn sa net.

4. Mga pickup lines.

5. Mga taong ganito:

Anyway napaka kumplikado pero sa totoo lang, karamihan ng tao at ineexpect lang naman may makatabi silang mabango sa pagtulog. Next time na lang ulit me pinapagawa na boss ko hahaha! bigyan ko na lang kayo ng " Kanta " para sa mga nobya/nobyo ninyo. Happy Puso!

-Jutskie

Holiday Blues

Ang kapaskuhan ay panahon ng kasiyahan, kaligayahan, kapayapaan, at pagibig ... Ngunit sa ibang tao, kalungkutan ang dala ng pasko. Maaaring sa kadalihanang wala silang kasama sa bahay, nakaratay sa ospital, nasa trabaho malayo sa pamilya, o sadyang magisa lang at walang pamilya.

Maaaring para sa kanila ang ika-24 ay isang pangkaraniwang gabi... gabi na kailangang matulog ng maaga... gabi na nakadungaw sa bintana at nagmamasid sa kaligayahan ng iba. Animo'y nanghihiram ng ngiti sa mukha ng ibang tao at babalik sa malungkot na katotohanan pagdating ng oras ng Noche Buena.

Isa ka man sa mga ito, ang masasabi ko ay
 We must dare to find the Christmas within us, yes. Within our, because that is where this ... Many may say ...
"How?, How? --It is impossible." 

Here's what I propose:
 Let's Get our best clothes, look in the mirror because it is one of the guests this evening.
Let us now turn to the most beautiful memories of childhood, but let us look in that drawer forgotten the folder that we weave the grandmother, those figurines of the album with sequin, the comic book that was in there ... 
Then we invite them to the memory of that friend indelible, the photo that we'll get together, the letter that ever wrote to us, such a gift that made us, the outputs to the dances of the 24 after greeting to the family ... Let us also to the memory of the families that are no longer, those with whom we shared those long Christmas tables.

At finally siguro, imbitahin natin ang "spirit of Christmas", ang diwa ng Pasko na ating ninanais na puno ng pag-ibig at kapayapaan na dinadala ng bawat isa.

Maaaring ang Pasko ay isang ilusyon upang tayo ay maging masaya at kalimutan ang ating mga problema. Masaya ba ang Pasko? Oo naman. Pwede ba nitong alisin ang nararamdaman kong kalungkutan? Maaari. Does my sadness take away any of its specialness? No. It just makes it more poignant.

For this reason ang Pasko para sa mga nalulungkot, I suggest you get rid of bad memories, and perhaps if you dare ... just maybe ... write about them...

Happy Holidays!

-Jutskie

HYDRA

Pasado alas-nuwebe na nang marating niya ang Guadalupe. Habang papasok ng Taguig, Napatango siya dahil tama ang kanyang hinala, buhay na buhay ang lugar sa gabi katulad ng ibang dinevelop na lugar sa Maynila.

Nagpatuloy siya sa paglalakad papasok ng Mckinley. Naaaninag niya ang isang lugar kung saan may mga grupo ng tao na naninigarilyo, Pumaroon siya at humugot ng isang piraso ng gusot na sigarilyo mula sa kanyang bulsa at nagsindi.

Pinagmasdan niya ang kanyang kapaligiran. Paroo’t parito ang mga tao, halos lahat ay nagmamadali, may kani-kaniyang patutunguhan, ni hindi tumitingin sa mga nakakasalubong o nakakasabay. Karamihan ng establiyimento ay kainan. May kani-kaniyang pakulo tulad ng malakas na tugtugin, banyagang pangalan, at kakaibang putahe.

Tumingin siya sa kaniyang relo, tila hindi nagustuhan ang nakita, medyo nagkunot ang kaniyang kilay. Kinuha ang kapiraso ng tiniklop papel na nakalagay sa bulsa ng kaniyang polo shirt at nagpatuloy na maglakad.

May nakita siyang guwardiya, nakatayo sa di-kalayuan. Kaagad niya itong nilapitan.
“Boss, pwedeng magtanong?” ang sabi niya. “Saan ho yung IPC Building?”
Tiningnan siya ng guwardiya. “IPC?” ang tanong, "Ayan sa tapat, tutuklawin ka na."

“Ahh ganun ba salamat ser. Hindi ko kasi kabisado dito eh.”

Nagkibit-balikat ang guwardiya. Tumalikod at pabulong na nagsabing, “Tatanga-tanga.” Nasaktan siya sa huling tinuran ng guwardiya. Ngunit hindi na niya ito inalintana. Ayaw niyang masira ang kaniyang gabi espesyal ito para sa kanya.

Tumalikod siya at itinuon ang mga mata sa gusaling kulay abo. Muli siyang sumulyap sa kanyang relo, mag-a-alas diyes na. Mabilis siyang naglakad patungo sa gusali.

Sa loob ng gusali, binuksan niya ang kaniyang bag upang ipakita sa guwardiyang naka barong na may hawak na pamatmat. Habang abala sa paghahanap ng kahinahinalang bagay sa loob ng bag, "San kayo sir?" sambit nito. "Jan lang ako kuya, unang araw ko ngayon dito para magtrabaho." "Ganun ba sir? tumuloy na lang ho kayo sa resepsyon upang mabigyan ng pansamantalang passes sa gusali. Goodluck!" sabi nito na may ngiti sa mga labi.

Habang nasa resepsyon, napag isip siya. Sana lahat ng guwardiya katulad niya. Tumungo siya sa elebeytor pinindot ang numero ng palapag na kanyang patutunguhan at napasandal sa barandilya. Ngayun nya lang napansin na hinihingal siya, marahil dahil sa pagmamadali at haba ng biyahe, ngayon nya lang naramdaman ang pagod.

Agad agad siyang bumaba pag hinto ng elebeytor sa palapag na kaniyang pinindot. Pangkaraniwang pasilyo ang tumambad, may lima pang pintuan ng elebeytor at dalawang malaking pintuang salamin sa magkabilang dulo. SUmilip siya sa kanang pinto, naaninag niya ang mangilan-ngilang locker ngunit walang tao. Lumipat siya sa kabila, may mga sofa na tila isa ring resepsyon ngunit walang tao.

Hinugot niya ang kaniyang cellphone na kulay puti at nag text. Makalipas ang ilang minuto isang lalaki na naka jacket na dilaw ang nagbukas ng pinto, at nagtanong "Ikaw ba si?" "Yes that is me." tugon niya. "The team is waiting for you follow me." Tumango siya at pumasok habang hawak ng lalaki ang pintong salamin.

Doo’y saglit na bumagal ang kanyang mga lakad. Na-attract siya ng mga tiyubibo at ng kakaibang atmosphere. Nagmasid-masid siya sandali at nagsisimula nang malibang sa mala kremang kulay ng pader, mga poster na nakadikit, at higit sa lahat ang anim na talampakang coffee dispenser.

Huminto sila sa tapat ng isang kahoy na pinto na dalawa ang bukasan. Tumambad ang isang malaking kahoy na antigong mesa. "Nara." Nasambit niya. Inilibot niya ang mata sa loob may apat na taong mukhang importante manamit na nakaupo, may projector at pizza sa gitna ng mesa, at ang tanawin sa bintana ay ang sementeryo ng mga bayani.

Tumayo ang isang lalaking naka amerikana. Tinignan siya at nakipagkamay. "Welcome to team Hydra." Sambit nito.

Memoirs of a Call boy BPO edition Part 1

"Human Behavior may be defined as an activity of an individual or group, whether such activity can be observed by another person or detected by scientific instruments."

Ayon yan sa nabasa kong libro. Anyway on this article I will discuss the different personalities found in the training environment of a BPO industry.

1.) "The Know It All" - This person is easy to spot. This individual always knows something about every issue or topic that is raised in the group. Most of the time this individual suffers from "Compensation". Wherein the person attempts to disguise the presence of a weak, undesirable trait, or flaw by emphasizing a desirable one to reduce the feeling of inferiority.

E.G.

 Madami akong alam na hotel at apartelle, madami na kasi akong naging shota eh..."

2.) "The Jumper" - The call center hopper is the more common term for this individual in a BPO setting. The person suffers from "Nomadism" or "Rationalization". He/She always attempts to get away from a frustrating situation. He might have a bad experience in his previous jobs that basically; he carries over such bad feelings or unhappiness into whatever activities he engages in later. Such a person may never be satisfied with any kind of job, and thus may experience frequent changes in his/her job. The "Rational" jumper however, uses a defense mechanism in which plausible but false reasons are devised by the individual to explain and justify his behavior that is deemed to result in self-esteem or social approval. 

E.G.

 Nomadism: Mag AAWOL na lang ako lagi naman kulang sahod punyeta!

 Rational: Nag AWOL ako sa previous company ko kasi bulok pamamalakad.

3.) "The Backstabber" - This individual does the direct opposite of what he is feeling. At times the conscious attitudes which develop are highly exaggerated, excessive, extreme, and intolerant.

E.G.

 "Thank you for calling our company, I would be more than glad to help you in your concern".

4.) "Nostalgic" - This individual suffers from "Regression". An unconscious return to an earlier and less mature level of adaptation. One flees from the painful realities and responsibilities of the present to the protected existence of an earlier episode in his/her life.

E.G.

 Sa company namin dati hindi ganito ang queue ng calls, hindi pa mandatory mag overtime".

5.) "Subliminal Person" - The unconscious and unacceptable desires are directed in activities that have a strong social approval. Sexual urges, for example, may be substituted by watching or reading pornographic materials or telling dirty jokes.

E.G.

 Guy: Pandesal ka ba?
 Girl: Bakit?
 Guy: Hinahanap ka kasi ng HOTDOG ko. (Sabay kagat sa labi)

6.) "Manipulator" - Usually uses a defense mechanism called "Projection". This individual attributes his/her unacceptable thoughts or desire to others. This person has some undesirable thoughts and motives, but unconsciously convinces himself that it is the others who hate them.

E.G.

 Pakiramdam ko galit sakin yung ka wave ko kasi mas fluent ako mag english..."

7.) "The Dude" - This person never cares much about what is happening in his surroundings. Laid back most of the time, and can be easily spotted wearing bland clothes going to work.

E.G.

 Guy: Pare corporate attire daw tayo bukas"

The Dude: Whatever man......

8.) "Shaider" - No not the TV show. It stands for "Shy but always there". The person always keeps to himself seldom heard in the workplace and most of the time avoiding interactions but miraculously appears on various situations.

E.G.

 Inuman Gathering: Oi Shaider anjan ka pala tara tagay tayo!

 Free Pizza : Shaider kunin mo na lang share mo jan sa pantry!

 Team Building: Aba shaider anjan ka na pala sa bus, bilis mo ah!

 OFFICE: Taena asan si Shaider?

Well ayun lang muna naubusan ako ng ingles eh. Abangan nyo na lang continuation neto boring kasi mahabang article kakatamad basahin. Sana naka relate kayo kahit papano hahahaha.

Again this is Jutskie thank you for reading my blog!! (Taray me closing spiel)

-Jutskie

Ang payo

Or, how to deal with the expectation of others.

Hindi madaling punuan ang inaasahan ng ibang tao sa iyo. Madalas na ang mga tao sa paligid mo ay nagbibigay ng "payo" o "guidance" na kanilang hiniling na sana ay mayroon sila nuong mga panahong kailangan nila ito sa isang parte ng buhay nila. Maaaring ito ang paraan nila upang maprotektahan ka o kung anong rason pa man. Ang hindi nila naiintindihan ay masyadong iba ang karanasan mo sa buhay sa kanila kung kaya't kadalasan ang mga payo at karanasan nila ay hindi mo naiintindihan o hindi ka makarelate kumbaga. Maaaring pamilyar sa iyo ang mga linyang ito:

"Ganito dapat ang ginagawa mo", "You shouldn't feel that way", o kaya eh "Nung kasing edad kita eh ganito ____."
Sa mga ganitong pagkakataon, ang magagawa mo na lang ay magtiwala sa iyong sarili at makinig. Ayos lang naman at tama na ikaw ang may karapatan upang ingatan ang iyong sarili, bukod duon ikaw lang ang makakapagdesisyon kung ano talaga ang nararamdaman mo sa isang bagay. Katulad mo din, hindi o puwedeng pangunahan ang ibang tao kung ano dapat ang maramdaman nila in a certain way of life, and they cannot tell you how you should feel about yours.

Kung me taong malapit sa iyo na sinasabihan ka kung ano dapat ang maramdaman mo sa bagay bagay na hindi naman sila involved, kawawa ka naman hahahaha nakaka relate ako sigurado ako it sure is very frustrating. Kung ang nararamdaman mo ay preposterous at illogical sa taong ito, tandaan mo na hindi mo kailangan i-justify ang nararamdaman mo o papaniwalain sila na tama sila. Ang mga emosyon ng taong ito sa parehong sitwasyon ay hindi pareho sa iyo, katulad ng sugat at peklat nila, hindi ito pareho sa iyo. Pwede mo ipaliwanag sa kanila ang mga rason kung gusto mo, ngunit muling tandaan na hindi mo responsibilidad na iparamdam sa kanila na nagkakasundo kayo o pareho kayo ng nararamdaman. Makinig sa iyong sarili. Your gut will know what is best for you. That's the only answer you ever need, regardless of what others want you to want.

“Be careful whose advice you buy, but be patient with those who supply it. Advice is a form of nostalgia.”

― Mary Schmich


Ayun matagal akong di nakapagsulat, medyo busy kasi nitong mga nakaraang buwan and hopefully sana gumana na ulit juices ng utak ko upang makapagisip ng mga bagay bagay na tatalakayin hehehe.

-Jutskie